Gert Pellinkoft gaat 270 kilometer door de Sahara rennen

Berkelaar Gert Pellinkoft houdt als hardloper van sportieve uitdagingen. Heeft in het verleden diverse ultramarathons gelopen. Vlak voor zijn vijftigste op de Chinese Muur en net na zijn vijftigste in de hoge bergen van Peru. Daar liep hij in 2019 de zogenoemde Inca Trail, een marathon met als laagste punt 2.300 meter en op het hoogste punt 5.000 meter. In een tijd van 11 uur en 40 minuten finishte Gert als zesde.

De lucht is daar zo ijl dat het lijkt alsof je door een rietje ademt. Dat paste wel bij de achtergrond waartegen Gert de uitdaging aanging. Zijn vader is op zijn 72ste overleden aan de gevolgen van de spierziekte ALS. Bij die ziekte wordt ademen in de eindfase ook alsmaar lastiger. De projectmanager in de olie- en gasindustrie slaagde met vlag en wimpel daar in Peru en besloot meteen dat de Marathon des Sables de volgende uitdaging moest zijn. 

Dat is de Marathon van het Zand waarbij ongeveer duizend mensen vanuit vijftig verschillende landen in zes dagen tijd 270 kilometer afleggen. Dat is gemiddeld dus zes dagen een marathon. In werkelijkheid zijn de afstanden wisselend. Er is een ‘langste dag’ bij van rond de 75 kilometer, maar je weet tevoren niet welke dat dat wordt. Dat is een ‘leuke’ verrassing! 

Het project stond voor 2020 op de kalender van Gert maar toen zorgde corona er voor dat het evenement helemaal niet doorging. Dan maar 2021. Als we op zaterdag 4 september bij hem zijn, thuis aan de Rodenrijseweg, zegt Gert dat het nog 26 dagen, 18 uur, 27 minuten en 9 seconden duurt voordat het startschot klinkt. De voorbereiding is in volle gang: die dag loopt hij 30 kilometer en een dag later 40. Er stond nog een loop van 75 kilometer met bepakking van rond de tien kilo op het programma op 11 september – toepasselijke datum voor zo’n uitdaging – in een Belgisch natuurgebied. Al deze beproevingen zijn gelukt. De 75 kilometer van afgelopen zaterdag heeft Gert in ongeveer twaalf uur afgelegd.

Superfit
De 53-jarige mannetjesputter voelt zich superfit en leeft geconcentreerd naar het evenement toe. Er komt heel wat voor kijken, vooraf maar ook ter plaatse. De deelnemers moeten een groot deel van hun ‘bepakking’ zelf dragen. We hebben het dan over een rugtas met een gewicht van rond de tien kilo.

Overdag kan het in de Sahara vijftig graden Celsius zijn en ’s nachts kan het er vriezen. De langste afstand zal deels in donker gelopen moeten worden, maar een mooie troost is dat de sterrenhemel in de Sahara werkelijk betoverend mooi schijnt te zijn. 

De organisatie zorgt voor tenten waar groepjes van tien mensen in slapen maar je moet wel zelf een donsdeken meenemen. Ook een flink deel van je eigen eten dien je zelf te dragen. Gert neemt 3,8 kilogram gevriesdroogd eten mee. Zijn guilty pleasure is een klein campingbrandertje waarmee hij ’s morgens lekker voor de tent zijn eigen kopje koffie kan zetten. De deelnemers gaan ’s morgens van start met drie liter eigen water. Gert heeft aan de voorzijde van zijn ‘Saharashirt’ een voorziening waar twee flesjes met een inhoud van 750 centiliter in passen, met een rietje of tuitje waaruit hij lopend kan drinken. Iedere twintig kilometer zijn er waterposten. Er is becijferd dat de deelnemers in totaal 162.000 liter water tot zich zullen nemen. 

Gert: “Omdat je enorm zweet in de woestijn, moet je regelmatig zouttabletten innemen. Per tien kilometer verbruik je tussen de 700 en 800 calorieën, dus er moet heel geregeld gegeten worden. Ik neem tussen de 2.000 en 2.200 mee per dag.”

Met tien kilo op je rug door een woestijn van vijftig graden lopen is een opgave. Zeker als je bedenkt dat je ook over hoge zandheuvels met rul zand moet. Gert vertelt dat je speciale hoezen over je schoenen nodig hebt die voorkomen dat er zand bij je voeten komt. Dat gaat schuren en kan leiden tot blaren of nog erger. Een voordeel voor Gert is dat hij vroeger aan karate en nuchaku-do heeft gedaan en dat zijn voeten daardoor al niet te ‘soft’ meer zijn, maar juist redelijk ruw.

Wegen zijn er niet in de Sahara en de zandheuvels zijn zodanig dat je niet zomaar even van A naar B loopt. Je moet dus echt op kompas lopen om de goede koers te houden. In Zoetermeer zit de speciaalzaak MudSweatTrail Store. Bart Eigenhuis van deze winkel beschikt over veel ervaring op het vlak van extreme evenementen. Gert steekt veel op van de ervaring van Bart. 

Tegenslagen
Gert Pellinkoft houdt wel van uitdagingen. Ook in zijn werk heeft hij regelmatig tegenslagen te overwinnen. Van nature is hij al een ‘doordouwer’ die niet snel opgeeft en eigenlijk ziet hij het zo dat de ontberingen tijdens die ultra-events hem ook helpen bij het uitvoeren van zijn werk onder vaak lastige omstandigheden.

Het is vooral erg belangrijk om je zo optimaal mogelijk voor te bereiden, zodat je fysiek en mentaal er helemaal klaar voor bent. Daarnaast is het een kwestie van voortdurend op je qui vive zijn. Het tempo mag niet te hoog en niet te laag zijn. De hartslag moet onder een bepaald omslagpunt blijven – bij Gert is dat 167 slagen per minuut – zodat er geen verzuring gaat ontstaan. 

De gedachte aan zijn vader helpt hem op lastige momenten. “Die man heeft het met die ziekte veel zwaarder gehad dan ik tijdens het lopen. Dat houd ik voor ogen. Ik loop voor hem en ook om geld bijeen te garen voor onderzoek naar deze nare ziekte. Mijn streefbedrag was 7.500 euro maar dat heb ik intussen bijgesteld naar 10.000 euro. 

Nog weer even terug naar het lopen. Ook al doen er duizend mensen mee; de kans is groot dat je alleen komt te lopen. Het is ook het beste om je eigen tempo te lopen. En omdat je alleen kunt komen te lopen, moet je een soort vuurpijl hebben – een flare – om bij echte grote problemen de organisatie te waarschuwen. Verder hebben de deelnemers ook een gifpompje bij zich in geval ze worden gebeten door een giftige slang. 

Avondmaal
De bijzondere hobby van Gert trekt een stevige wissel op zijn omgeving. Zowel de werkkring als het gezin hebben ermee te maken. Als Gert in het buitenland vertoeft – veelal Zwitserland – dan plant hij de trainingen rondom zijn werk. Collega’s moeten dan wel eens wachten totdat ook Gert aan tafel kan voor het avondmaal. Thuis is dat niet anders. Echtgenote Petra en de twee dochters, Amber en Jasmijn, hebben het er graag voor over en vinden het heel bijzonder wat ‘pa’ allemaal onderneemt. Ze bewonderen zijn toewijding en doorzettingsvermogen. “Mijn vrouw vindt het even dom als dapper”, zegt Gert. Petra bevestigt wel de dapperheid maar ontkent de domheid. “Ik vind het heel goed dat hij zijn hart volgt. Hij doet het met heel veel passie. Het is zijn leven en het is knap als je een tijdlang echt alles voor zo’n evenement opzij kunt zetten.”

Op zaterdag en zondag in twee dagen tijd even zeventig kilometer trainen is niet niks. Verjaardagen moeten er wel eens aan geloven, want ja: Gert moet op tijd naar bed om de volgende dag weer uitgerust te zijn voor het werk en de trainingen. 

En dan kan er van alles gebeuren. Je kunt ziek worden of een blessure oplopen. En je mag er ook niet eindeloos lang over doen. Zoals de Tour de France een bezemwagen heeft die uitvallers oppikt, heeft de Marathon des Sables een bezemkameel. Die loopt achteraan in het laagst toegestane tempo en als je achter de kameel verzeild raakt, moet je uit koers. Zo ver wil Gert het niet laten komen. Op 28 september reist hij naar Afrika, naar Marokko om precies te zijn, en daar is van 1 tot en met 6 oktober het evenement. We houden de lezers op de hoogte van het verloop.

Nog geen doorbraak
ALS is een vreselijke ziekte waarbij je spieren het gaandeweg begeven. Er wordt wel onderzoek gedaan naar het ontstaan en de oorzaken, maar doorbraken zijn er nog niet. Gert Pellinkoft zet zich graag in voor het uit de wereld helpen van de ziekte waar zijn vader aan is overleden en waarmee hijzelf gelukkig niet erfelijk belast is. Dat houdt niet in dat Gert het niet kan krijgen. Iedereen kan het namelijk krijgen.

Wie een donatie wil geven kan dat doen via:
hardlopende-fundraisers.alsacties.nl/actie/gert-pellinkoft Je kunt de verrichtingen van Gert volgen via: facebook.com/gert.pellinkoft.