Bladeren en bloemen van sporkehout (foto: Caroline Elfferich)
Bladeren en bloemen van sporkehout (foto: Caroline Elfferich)

Sporkehout, een aantrekkelijk boompje voor insecten

Actueel 604 keer gelezen

Op zesjarige leeftijd ontfermde dochter Inge zich over kansarme jonge boompjes. Als ze een zaailing ontdekte op een ongunstige plek, dan werd deze liefdevol uitgegraven en in een pot op het terras gezet. 

Het duurde niet lang of er ontstond een klein boomkwekerijtje in onze achtertuin. Allemaal leuk en aardig, maar dat kon niet eindeloos zo doorgaan. Het leek mij de beste oplossing om de vondelingen in de volle grond te poten. Twee zaailingen konden we in de tuin onderbrengen: een lijsterbes en een sporkehout. Laatstgenoemde had Inge gevonden op de Veluwe. In het midden en oosten van Nederland is deze boomsoort algemeen, maar in de omgeving van Pijnacker-Nootdorp zie ik ze zelden. Ons sporkehout, genaamd ‘Sporkie’, was na acht jaar circa twee meter hoog. Een onopvallend ijl boompje met lange dunne takjes. De sierwaarde van sporkehout is niet groot, maar ze hebben een grote aantrekkingskracht op insecten. Ze bloeien al op jonge leeftijd. In de bladoksels ontstaan trosjes kleine groenige bloempjes. 

Bij het openvouwen van de eerste bladeren in mei ontwikkelen zich de eerste bloemen en dat gaat de hele zomer door. De bloemen zijn niet geurig, maar ze produceren overvloedig nectar. Meerdere keren heb ik gezien dat hommels zich ’s avonds aan een bloempje vastgrepen om er de nacht door te brengen. Zo zijn ze er de volgende morgen weer als eerste bij. Op zonnige zomerdagen kwam er van alles op de bloemetjes van Sporkie af: tientallen hommels, urntjeswespen, piepkleine bijtjes en trage grijze vliegen. Sporkehout is niet alleen een uitstekende drachtplant, maar ook een waardplant voor verschillende insectensoorten. Zo voeden de rupsen van citroenvlinders zich voeden met de bladeren en smalle randwantsen zuigen sap uit de rijpe vruchten. Op de bladeren zit vaak kroonroest (Puccinia coronata): een helderoranje schimmel. Inge verwijderde aanvankelijk de door kroonroest aangetaste bladeren, maar daar is ze op zeker moment mee gestopt. 

Ondanks al dit bezoek van insecten en schimmels groeide Sporkie gestaag. Na zestien jaar was Sporkie ongeveer drie meter hoog. Veel hoger worden ze meestal niet. En toen hingen van de één op de andere dag alle bladeren slap. Bij funderingswerkzaamheden in een naburige tuin was een belangrijke wortel beschadigd en dat bleek fataal voor ons dierbare boompje. We hoopten op nieuwe scheuten, maar die kwamen niet. Vorige zomer hebben we in de Achterhoek zwarte besjes van Sporkehout verzameld en die kiemden uitstekend. Inmiddels staan er weer zo’n twintig zaailingen op het terras…

Caroline

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant