Lenie van der Voort is vrijwilliger bij Ontmoetingscentrum Pijnacker

Pijnacker - Vrijwilligers zijn erg belangrijk voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Zij brengen veel tot stand wat anders niet zou gebeuren. Lees hier het verhaal van Lenie van der Voort, vrijwilliger bij Ontmoetingscentrum Pijnacker.

“Het is bijzonder om iets wat ik heel leuk vind en waar ik veel vanaf weet over te brengen op bewoners om hen uit te dagen, dat vind ik hartstikke mooi”, zegt Lenie van der Voort. “Het is altijd een verrassing waar we op uitkomen eigenlijk. Ik ben begonnen als ‘gewone’ vrijwilliger, maar na verloop van tijd ging ik steeds meer doen en sinds twee maanden help ik mee met de Mondriaangroep. Dat is een groep voor dementerende mensen die hoog intelligent zijn en eigenlijk een beetje tekort worden gedaan doordat ze te weinig geprikkeld worden. Ik weet vrij veel van kunstgeschiedenis en schilder al tien jaar, ik was altijd al een knutselkind. Ik ga graag naar musea en vind het altijd gaaf om te zien hoe echt grote schilders schilderen. Ik heb aardig wat kunstboeken en -afbeeldingen, een klein kunstbibliotheekje eigenlijk. Hier vroegen ze mij of ik het leuk zou vinden iets met kunst te verzorgen en dat leek me wel wat. Ik noem het een ‘kunstuurtje’, maar bij dementerende mensen werken dingen soms anders. Ik neem een thema, bijvoorbeeld bomen, en daar zoek ik een aantal afbeeldingen van traditionele bomen bij, één van Van Gogh, die was al wat wilder, en van Mondriaan: een rood blauwe boom. Dan gaan we erover praten, gewoon om te discussiëren en om de mensen geestelijk uit te dagen. Dat zijn heel leuke gesprekken, soms kom je ook op iets heel anders uit. Kunst schrikt soms af, maar je hoeft er eigenlijk niets van te weten."

"Het komt vaak omdat het onbekend is, dan moet ik het soms even uitleggen. Je prikkelt de mensen ook visueel, het is iets anders dan een woordspelletje. Het zijn allemaal verschillende mensen die allemaal anders reageren, dat is nog een beetje uitproberen. We gaan gewoon met een paar mensen bij elkaar zitten en dan gebeurt er wel wat. Het voorbereiden is al leuk, dan zoek ik allerlei materiaal bij elkaar en dan blijk ik veel meer te hebben dan ik dacht. Ik werkte bij de Bijenkorf en heb ADHD. Daardoor ben ik creatief en druk, maar ook heel enthousiast. De stress werd heel hoog, daardoor had ik het niet meer naar mijn zin en ben ik gestopt. Ik had altijd wel iets met kinderen, maar ook met oudere mensen. Bij de Bijenkorf stond ik bij de mantels, daar kwamen veel ouderen en die vertelden al snel iets over hun leven, dat vind ik mooi. Dat is hier ook."

"Het is heel dankbaar werk, maar er is ook een heel warm team hier, heel anders dan in een commercieel bedrijf. Het is veel relaxter en je krijgt er veel meer voor terug. Je krijgt heel lieve reacties van mensen, daar doe je het toch voor? Dementerende mensen zijn helemaal niet eng, er wordt hier ook heel veel gelachen. Het is heel belangrijk dat zij een daginvulling hebben. Ook mensen die alleen wonen vereenzamen. Een vast dagritme is dan belangrijk, dat hebben ze echt nodig, ze krijgen hier tussen de middag ook een warme maaltijd. Verder is er een duofiets, wordt er gewandeld, geknutseld en is er muziek op schoot met kinderen. Wat ik hier heel goed vind is hoe liefdevol hier met de mensen wordt omgegaan. De mensen hebben kwalen of zijn angstig, maar iedereen heeft hier het beste met ze voor. Als vrijwilliger word je ook behandeld alsof je erbij hoort, dat maakt ook dat je langer blijft. En die Mondriaangroep maakt het voor mij alleen maar leuker.”