Sjaak Verdouw en Tannie Herrebout 65 jaar samen

Bij een vrolijke kerkelijke activiteit in het Zeeuwse IJzendijke – er werd gevolksdanst – kwamen Sjaak Verdouw en Tannie (Tannetje) Herrebout elkaar voor het eerst tegen. Dat was in de zomer van 1954. Sjaak was zeventien en Tannie achttien. Het was nog niet meteen raak, maar na een tijdje kregen ze verkering. Op 19 november 1959 zijn ze getrouwd en dat was vorige week dinsdag exact zestig jaar geleden. Sinds zes jaar wonen ze in Nootdorp, aan de Waddenzee, en dus kwam burgemeester Francisca Ravestein het diamanten paar gelukwensen.

In aanwezigheid van twee van hun drie kinderen vertelden ze volop en vrijuit over hun leven. Onder andere over hun jeugd in Zeeuws-Vlaanderen, dat in de Tweede Wereldoorlog een van de zwaarst getroffen gebieden van Nederland was. “Ik heb mijn vader maar één keer zien huilen en dat was toen hij in Breskens alles in puin zag liggen na de strijd tussen de Duitsers en de Geallieerden in september 1944”, zegt Sjaak. 

Met trots vertelt Sjaak Verdouw dat hij een schipperskind is. Zijn ouders vaarden over de binnenwateren van Nederland en het gezin ging mee. “Wist je dat er eigenlijk helemaal geen leerplicht was voor schipperskinderen? Dat is er pas vanaf 1971. Gelukkig is het met onze scholing toch nog goed gekomen. Een leerkracht in Breskens vroeg eens aan mij wat ik van aardrijkskunde wist. Ik vroeg toen aan hem: weet u hoe veel sluizen er zijn in de Zuid-Willemsvaart tussen Den Bosch en Weert?” 

Toen ze trouwden was Sjaak 22 jaar en Tannie bijna 24. Zij is geboren op 27 november 1935 en exact vandaag dus 84 jaar geworden. De bruidegom hoopt op 9 januari 83 jaar te worden. Hij is geboren in 1937. Ze hebben overal in Nederland gewoond: Den Haag, Voorhout, Diemen, Arnemuiden en ook in Middelburg. Daar vandaan zijn ze ruim zes jaar geleden naar Nootdorp verhuisd om dichter bij twee van de drie kinderen te wonen. Bas woont met zijn gezin in Den Hoorn en Annemarie nog dichterbij, namelijk in Ypenburg/De Bras. Zoon Evert woont verder weg. De hele familie was van de partij op zaterdag 16 november om een ‘verrassingshuwelijksfeest’ te vieren. Alles was buiten Tannie en Sjaak om georganiseerd. Na een leuk boottochtje arriveerden ze in Herberg Vlietzicht voor een mooi feest. Uiteraard ook met de kleinkinderen erbij. 

Ze hebben er zeven tussen de 19 en 29, zes jongens en één meisje. Tijdens het bezoek van de burgemeester zijn de verhalen niet van de lucht. Tannie vormde met Janneke een eeneiige tweeling. Ze waren nauwelijks te onderscheiden. Janneke had met haar echtgenoot een winkel in schildersbenodigdheden. Als Janneke met vakantie was, nam Tannie het over, maar zij wist natuurlijk minder dan haar zus. Klanten werden wel eens boos, omdat ze gewoonweg niet konden geloven dat ze het antwoord op een vraag niet wist. En al helemaal wilden ze niet geloven dat Tannie niet Janneke was maar haar tweelingzus. In juni van dit jaar is Janneke overleden en dat voelt heel raar voor Tannie. Sjaak kan uren vertellen over zijn carrière bij de PTT, bij de AMRO-bank en vooral over zijn werk in het onderwijs. Hij gaf leiding aan een bijzondere opleiding, een soort proefproject waarbij universiteit en hbo samenwerkten. 

Het was staatssecretaris Job Cohen die er een einde aan maakte, met als gevolg een nasleep van twee jaar. Met meer vreugde vertelt hij over de periode daarna, toen hij met een jonge ‘bankier’ in Oost-Europa actief was om de banken daar meer marktgericht te laten werken. “Dat was een prachtige tijd, zoals ik eigenlijk mijn hele leven mooi werk had.” Tijdens hun pensioen zitten Tannie en Sjaak niet stil. Ze ondernemen nog van alles. Sjaak Verdouw maakt studie van hoe de wereld zich ontwikkelt en ziet trends. Hij ziet een ontwikkeling waarbij macht van bovenaf steeds meer plaatsmaakt voor internationaal verweven samenwerking van onderop. Misschien leuk om daar nog eens een apart verhaal over te maken, stellen we vast onder het genot van een heerlijk steekbiertje. Cadeaus hoefden ze niet, maar een streekproductje was wel leuk. Nee, kwamen de feestgangers met hele manden streekspullen aan. “We zijn de hele zondag gezellig aan het uitpakken geweest en we kunnen nog maanden vooruit”, zegt Tannie tot slot lachend.