De bewoners feestelijk op de foto.
De bewoners feestelijk op de foto.

Villa Casper viert koperen jubileum

Actueel 2.763 keer gelezen

Als er wat te vieren valt zijn ze van de partij bij Villa Casper op de hoek van de Emmastraat en de Willem de Zwijgerlaan in Pijnacker. Op de plek waar vroeger de supermarkt van Henk en Ria van der Smit stond, staat sinds 12,5 jaar een prachtig woongebouw voor mensen met een verstandelijke beperking. Zaterdag 7 september werd het koperen feest gevierd en toen werd me weer eens duidelijk hoe prachtig puur deze mensen zijn. Hoe ze veel meer dan anderen zichzelf zijn en zich niet laten remmen en 'beperken' door wat een ander vindt van hoe ze zich gedragen en wat ze zeggen. Kortom: waar zit eigenlijk bij wie de beperking?

Door Sjaak Oudshoorn

Het is tien voor een en alles is in staat van paraatheid voor een heerlijk feestje dat van een tot drie zal gaan duren. Béatrice en Annalore doen de deur open en heten ons van harte welkom. Béatrice zegt dat ze volledig beschikbaar is voor een exclusieve fotoreportage. Ik stel voor dat we nog even wachten en dat we dan gaan proberen om alle bewoners op de foto te krijgen. We kunnen alvast verklappen dat dit vlak voor twee uur gelukt is.

Maaltijd bereiden
Vrijwilliger Chris van Meurs vertelt dat hij af en toe de maaltijd bereidt, samen met de bewoners. "Vraag mij niet te veel, want ik ben een vrijwilliger die niet zo heel veel doet. Ben natuurlijk vaak maanden in het buitenland. Wat ze lekker vinden? Witlof uit de oven. Dat vinden ze heerlijk. Het mooie is dat ze altijd lekker mee helpen bij het bereiden van het maal. Roeren in de pannen vinden ze prachtig. Soms moet je ze zelfs een beetje afremmen om niet te hard te roeren. Maar joh: wat ik zei, stel je vragen aan de vrijwilligers die hier veel vaker zijn, zoals Trudie, Rosie en Ria.

Maar ja, die zijn er nog niet. Chris vertelt nog even dat het contact met de bewoners heerlijk is. "Toen wij nog in de Prunuslaan woonden en ze naar sportcentrum of zwembad De Viergang gingen, dan stopten ze onderweg even bij ons huis om een pepermuntje te bietsen. Dat is toch prachtig!"

Intussen is het een uur en stroomt de visite binnen. Ouders, vrijwilligers en hier en daar een oma, zoals de oma van Remco. Ze heet Ria en ze komt vanuit haar woonplaats Rotterdam regelmatig naar Pijnacker om kleinzoon Remco te bezoeken. Met een biertje in de hand glundert Remco van oor tot oor.

Oma Ria vertelt dat Remco met Pijnacker in contact is gekomen via muziekvereniging De Gekleurde Noot. Dat was een muziekclubje voor mensen met een verstandelijke afwijking beperking. Iedere vrijdagavond werd er muziek gemaakt en het noten lezen ging daarbij via een kleurensysteem. Eigenlijk jammer dat De Gekleurde Noot er niet meer is.

Eigen kamer
Remco vertelt dat hij het prima naar zijn zin heeft bij Villa Casper waar ze met twaalf mensen wonen. Ze hebben allemaal hun eigen kamer en een gezamenlijke huiskamer waar ze met elkaar eten, televisie kijken, spelletjes doen, gezellig praten, enzovoort. Het kaartspelletje UNO is heel populair. Dat is een soort pesten!

De bewoners van Villa Casper hebben allemaal een daginvulling. Sommige werken bij De Zoetelaar in Zoetermeer. Remco zelf gaat van maandag tot en met donderdag naar De Herenplaats in Rotterdam. In het centrum met deze mysterieuze naam is hij iedere dag lekker bezig met schilderen en tekenen. Dat is zijn lust en zijn leven. "Wat ik vrijdag doe? Stofzuigen en mijn kamer schoonmaken. Op zaterdag gaan we sporten bij De Viergang en op zondag ga ik naar de kerk."

Daar kom ik Remco vaak tegen. We zwaaien altijd uitgebreid naar elkaar. Oma Ria vertelt dat ze het zo leuk zou vinden als Remco een keer mee zou kunnen gaan naar een bedevaart in Kevelaar. Misschien is dat via de kerk te regelen, stel ik voor. "Hoe lang zou je dan willen, een of twee dagen", vraagt oma Ria. "Eén dag is wel genoeg", zegt Remco.
Precies als we met bewoonster Annalore willen gaan praten, valt er een doodse stilte. Het is duidelijk dat er iets heel belangrijks gaat gebeuren. De stilte duurt wel een minuut bijna. Je kunt een speld horen vallen. Wat zou er gaan gebeuren? Plotseling begint Jesse, een van de twaalf bewoners, te praten. Zijn feestelijke welkomsttoespraak staat in grote letters op papier. Heel rustig spreekt hij zin voor zin en soms woord voor woord uit. Het is een prachtig verhaal waarin hij vertelt hoe geweldig het is om bij Villa Casper te wonen en hoe mooi het is dat er goede medewerkers zijn en fijne vrijwilligers. Halverwege neemt bewoonster Mirjam het over. Ook Mirjam is heel goed op dreef. Aan het eind zegt Jesse dat zijn zus Isa een feestlied heeft geschreven en dat we dat met z'n allen gaan zingen. Het lied heet De Villa en het gaat om de melodie van Ja Zuster Nee Zuster.

"De villa, de villa, de villa. Nergens is zo'n fijne plek als hier. De villa, de villa, de villa, wonen en werken met plezier.' Enzovoort.

Het koperen feest is nu echt helemaal los. Ook enkele bewoners van Oranjehof, de lage huisjes achter 't Hofland, zijn er. Oranjehof is de andere locatie van stichting Philadelphia Zorg, deze twee locaties zijn met elkaar verbonden en kunnen een beroep op elkaar doen.

Oranjehofbewoonster Ingeborg vertelt dat ze het heel goed naar haar zin heeft bij Oranjehof. "Het is lekker rustig wonen in een mooie groene omgeving."

Ergens midden in de bomvolle woonkamer komen we de vrijwilligsters Rosie en Trudie tegen. Trudie is een buurvrouw van Casper en heeft er voor gekozen vrijwilliger te worden net als de familie Eugène van der Lans waar het hele gezin actief is, binnen en buiten. Eugène houdt de tuin netjes, zijn echtgenote Monique gaat met een paar bewoners naar de bieb en Patrick komt in actie bij de actieve dingen, zoals zwemmen en disco draaien.

Trudie en Rosie vertellen dat de bewoners bij toerbeurt mogen zeggen wat ze willen eten. Als tegenprestatie helpen ze dan mee bij de bereiding van het maal. Als er gegeten wordt, willen ze naast de chef-kok of chef-kokkin zitten. Ze vinden het een feest om met de bewoners van Villa Casper te werken en om te gaan. Het is altijd gezellig.

Jelle
De twaalf bewoners van Villa Casper wonen er op een na allemaal 12,5 jaar. Ze hebben de woonvoorziening dus vanaf het prille begin meegemaakt. Alleen Jelle is er later bij gekomen maar past er helemaal tussen. Rond één uur zegt hij dat zijn moeder Marijke er zo aan komt. Zodra Marijke verschijnt met partner Bertus aan haar zijde, verschijnt er een gouden smile op het gezicht van Jelle.

Medewerkster Patricia regelt veelal de uitjes: naar Intratuin, naar boerderij 't Geertje en naar het Festival Unlimited waar ze met sterren van Goede Tijden Slechte Tijden op de foto kunnen.

De bewoners wonen er heerlijk en genieten van alles wat er binnen en buiten gebeurt. Buiten doen ze mee aan de dingen die in Pijnacker door het jaar heen worden georganiseerd, zoals de intocht van Sinterklaas, de viering van Koningsdag, de Avondwandelvierdaagse, de Braderie, enzovoort.

Dus wat heeft Villa Casper nog te wensen? Niet heel veel. Een soort dienstfiets voor het personeel tussen Villa Casper en de Oranjehof. "Voor de collega's die met de auto naar het werk komen en dus geen fiets hebben zou dat handig zijn. En een tandem zou heel welkom zijn."

Het is bijna twee uur en dan rijst het plan om alle bewoners op de foto te zetten. Ze zitten daar niet allemaal op te wachten maar met een beetje zachte aandrang lukt het. Dan zegt Jesse dat hij een foto wil van Monique, Patricia en Remco als de medewerkers van het eerste uur. Die vinden dat de andere medewerkers – die er zijn - er ook bij moeten. Zelfs dat lukt. En vervolgens bleef het nog lang gezellig bij Villa Casper. Op naar het volgende feestje? Nou ja: bijna iedere dag is bij Casper een feestje!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant