Bij één van haar maatjes werd ze gevraagd als getuige op zijn bruiloft (foto: Bas Otte)
Bij één van haar maatjes werd ze gevraagd als getuige op zijn bruiloft (foto: Bas Otte) Bas Otte
Vrijwilliger in Beeld

Nadia Zardoni van Buddy Netwerk

Actueel 2.019 keer gelezen

Pijnacker-Nootdorp - Vrijwilligers zijn erg belangrijk voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Zij brengen veel tot stand wat anders niet zou gebeuren. Op velerlei gebied zijn vrijwilligers actief. Welke persoonlijkheid schuilt er achter al die vrijwilligers en door wie of wat worden zij geïnspireerd? Lees hier het verhaal van Nadia Zardoni, buddy bij Buddy Netwerk.

"Ik ben altijd blij als mijn maatje een redelijke dag heeft", vertelt Nadia Zardoni, geboren in Den Haag. "Wat wij voor lief nemen is voor een ander niet altijd vanzelfsprekend. Eigenlijk wilde ik altijd al buddy worden. Ik zag eens een film over mensen met aids die een buddy hadden en toen dacht ik: als ik groot ben wil ik dat ook doen en dat is altijd blijven hangen. Het zit ook wel een beetje in mij als persoon, als er vroeger iemand ziek was probeerde ik iedereen staande te houden. Toen ik met mijn zaak stopte viel alles eigenlijk een beetje op z'n plek. Inmiddels doe ik dit alweer vijf jaar, naast mijn baan. Buddy Netwerk zet zich in voor de ondersteuning van volwassenen of kinderen met een chronische en/of levensbedreigende ziekte, ouderen die zich eenzaam voelen en/of een zeer gering sociaal netwerk hebben en mensen met geheugenproblemen en hun mantelzorgers. Ik heb gekozen voor de eerste categorie, ik schrik niet zo snel ergens van. Soms komt een maatje te overlijden, maar ik wist van tevoren dat dat zou kunnen gebeuren. Het klinkt misschien een beetje raar, maar het is niet mijn verdriet en mijn pijn, wat niet wegneemt dat het afscheid niet moeilijk is. Het gaat niet om mij, maar om de persoon en familie met wie het slecht gaat. Anders gaat het ook niet goed, als je alles mee naar huis neemt. Natuurlijk is het echt heel verdrietig dat het gebeurt, maar ik kan het wel loslaten."

"Normaal gesproken ben je voor een jaar gekoppeld aan een maatje, ter bescherming van beide partijen, zodat je je niet teveel hecht. Je bouwt toch een vertrouwensband op. En na een jaar zijn er nog zoveel andere mensen ziek die jou nodig hebben. Maar met alle maatjes die ik heb gehad heb ik nog steeds wel contact. En voor mijn huidige maatje heb ik een half jaar verlenging aangevraagd, het voelt niet goed om nu te stoppen. Meestal ga ik één keer per week bij mijn maatje langs. We plannen niets van tevoren want je weet nooit hoe iemand zich voelt. We praten, kijken tv, doen een boodschap en ik heb ook eens hondenkoekjes gebakken. Soms plan je iets maar loopt het toch anders, het is net wat de dag met zich mee brengt. Het werk is puur sociaal, we mogen geen zorg verlenen. Je bent er vaak ook om iemand even een klein beetje te ontzorgen. Bij één van mijn maatjes werd ik gevraagd als getuige op zijn bruiloft, dat was wel heel bijzonder, dan doe je toch iets goed. Voor mij is het een stukje ontspanning en ik ben dankbaar dat ik dit kan en mag doen. Ik ben al blij als iemand blij is als ik kom, dat vind ik leuk. Als ik nog eens de loterij win zou ik drie dagen vrijwilligerswerk gaan doen en geen betaalde job meer. We zoeken nog vrijwilligers, iedereen zou dit eigenlijk moeten doen. We leven tegenwoordig zo langs elkaar heen, iedereen kijkt continue op zijn schermpje. Laten we eens wat meer naar elkaar kijken. Het geeft een goed gevoel dat je iets voor een ander kunt betekenen."

Kijk voor meer informatie op: www.buddynetwerk.nl.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant