Goudhaantjes in de tuin

Pijnacker-Nootdorp - Op het moment zwerven er goudhaantjes rond in de omgeving van Pijnacker-Nootdorp. Met een beetje geluk en oplettendheid kun je deze kleinste vogeltjes van Nederland in de tuin zien.

Op nieuwjaarsdag eten we oliebollen bij mijn ouders in Pijnacker Noord, als mijn man opeens zegt: "Er zit een goudhaantje in de tuin." We kijken meteen naar buiten. Het piepkleine vogeltje vliegt naar een grote rozenstruik en inspecteert deze grondig op eetbare diertjes, zoals bladluizen en kleine spinnetjes. Goudhaantjes lijken in een andere tijdsdimensie te leven. Het ene moment hangen ze als een kolibrie in de lucht, een milliseconde later bungelen ze ondersteboven aan een tak. Ondertussen pikken ze voortdurend naar lekkere hapjes met hun lange dunne snaveltjes.

Enkele weken daarvoor zaten er twee vuurgoudhaantjes in onze tuin. Die lijken op goudhaantjes en zijn net zo klein, maar ze hebben een duidelijke zwart-witte oogstreep. Ik was op zolder aan het werk toen mijn man riep: "Er zit een vuurgoudhaantje in de tuin!" Als ik enkele seconden later beneden ben is de vogel uit zicht verdwenen, erg frustrerend… Gelukkig duikt ie even later weer op. Het blijken er zelfs twee te zijn! Op een gegeven moment zitten ze beide in het minikerstboompje vlak voor het raam. Het doet me denken aan onze grotere kerstboom in huis met kerstboomvogeltjes.

Het is geen toeval dat de vuurgoudhaantjes het kleine sparretje in onze tuin bezoeken. Het zijn de lievelingsbomen van beide soorten goudhaantjes. Tijdens het broedseizoen leven ze in de kronen van sparren en andere naaldbomen, vooral op zandgronden in het oosten van ons land. In de omgeving van Pijnacker zijn mij weinig broedgevallen van goudhaantjes bekend. Soms broedt er wel eens een paartje in een groepje naaldbomen in grote tuinen of parken. Vuurgoudhaantjes zijn zeldzamer dan goudhaantjes, zeker in de winter als er veel buitenlandse goudhaantjes in ons land overwinteren.

Het is ook geen toeval dat mijn man de goudhaantjes altijd eerder ontdekt dan ik. Afgelopen jaren heeft hij veel vogeltrektellingen gedaan, waardoor hij getraind is geraakt in het opmerken en herkennen van winterse vogelgeluiden. De ijle hoge 'siesiesie' geluidjes waarmee goudhaantjes contact met elkaar onderhouden ontgaan hem zelden. Voor sommige mensen zijn de geluiden van goudhaantjes te hoog om te horen, maar als de geluiden binnen je bereik liggen en je let er op dan is er veel meer kans om ze te zien.

Caroline Elfferich

Heb je een natuurvraag of leuk idee voor de rubriek van Caroline? Mail naar redactie@telstar-uitgeverij.nl o.v.v. Caroline.