Afbeelding

De ene klei is de andere niet

Actueel 1.350 keer gelezen

Creatieve mensen vind je overal. Ook in Pijnacker-Nootdorp zijn kunstenaars actief op ieder gebied: schrijvers, beeldhouwers, muzikanten, fotografen, schilders en nog veel meer. Hoe leuk is het om een kijkje te nemen in het leven van één van die kunstenaars? Lees hier het verhaal van Addy Meewisse, beeldend kunstenaar, die cursussen geeft in haar atelier, De Mattenschuur, waar je kunt leren draaien, boetseren, handvormen en glazuren.

"Het leuke van keramiek maken is het bezig zijn met je handen, iets maken", zegt Addy Meewisse (69), geboren in Noorden. "Het gaat erom dat je het 'doen' leuk vindt, de weg er naartoe, want als dat niet zo is kun je het beter kopen. Natuurlijk is je doel bereiken ook wel een punt, zelf bewaar ik pas iets als ik helemaal tevreden ben. Het gaat er uiteindelijk om dat je het kunt."

"Zo'n 25 jaar lang heb ik in de tuin gewerkt, wij hadden komkommers. 's Avonds ging ik naar de keramiekclub om toch een beetje buitenshuis te komen, want als je in de tuinbouw werkt is je werk ook thuis. Op een gegeven moment wilde ik meer en ben ik een beroepsopleiding in Gouda gaan doen. Het was een technische opleiding, met name bedoeld voor de keramische industrie, maar die bestaat nu nauwelijks meer in Nederland. Daarna ben ik voor mezelf begonnen in een oude mattenschuur van het bedrijf, vandaar ook de naam van het huidige atelier. Naar die schuur heb ik nog wel eens heimwee, daar had ik zo lekker veel ruimte. In 2000 is de schuur afgebroken en hebben we dit atelier gebouwd, want zo'n oude schuur in de stad, dat kon toch helemaal niet. Dit is natuurlijk allemaal veel mooier en luxer, dat snap ik ook wel, maar minder groot. Nu geef ik drie avonden en een ochtend in de week les. Vroeger maakte ik ook eigen werk, maar nu doe ik dat alleen nog af en toe op verzoek. Ik maakte vooral gebruikskeramiek, maar dan dingen die je niet zo kunt kopen, dat is het leuke van keramiek. Zo heb ik bijvoorbeeld een aantal waterfluiten gemaakt. Ik vind het dan heel leuk om uit te vogelen hoe zoiets werkt. Alles wat je wilt doen is ook een leerproces. Mensen denken wel eens: dat doe ik wel even, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Iedere vorm die je leert is namelijk weer anders. Ik vergelijk het wel eens met fietsen of schaatsen: het ziet er makkelijk uit maar je moet het wel eerst leren. En als je het eenmaal kunt kun je je niet voorstellen dat je het niet kon."

"Voor het maken van keramiek heb je goed geprepareerde klei nodig, dat is zó belangrijk. Ik maak nu replica's van potten uit bijvoorbeeld de steentijd voor het Educatief Archeologisch Erf in Vlaardingen en dan kom je er eigenlijk pas achter hoe moeilijk dat is. Je moet de klei eerst opgraven, laten drogen, dan in water uit elkaar laten vallen, wassen, en tenslotte weer op laten drogen tot het de juiste vochtigheidsgraad heeft om mee te werken. Daarna moet je het nog minimaal drie keer doorkneden en tussendoor laten rusten. En dan maar hopen dat het goed is. Gelukkig heb ik inmiddels wel zoveel ervaring dat ik van tevoren kan zien of het de moeite waard is om te doen. Het is heel veel werk, normaal gesproken haal ik de klei meestal bij de groothandel, want anders is het niet te doen. Het is leuk dat je ontzettend veel leert over klei, zoals hoe het chemisch in elkaar zit en hoe de lagen in de bodem in elkaar zitten. De ene klei is de andere niet. In de grond van ons bedrijf kon je de invloed van de zee die daar vroeger was goed terugzien, zo zaten er bijvoorbeeld zeeschelpen in. Met zulke klei werkten ze vroeger."

"Ik ben ook bezig met een 'lang hoop ik te leven'-project, zoals ik dat noem. Daarvoor verzamel ik klei uit heel Nederland en daar maak ik figuurtjes van. Uiteindelijk moeten ze allemaal op een grote kaart van Nederland komen te staan. Ik ben er inmiddels zo'n vier jaar mee bezig en heb er nu zo'n 160 tot 170, maar ik denk wel eens: ik had er veel eerder mee moeten beginnen. Pottenbakkers slepen altijd klei mee, ik zie ook altijd waar ze aan het graven zijn. Dan vraag ik gewoon of ik wat klei mee mag nemen. De mannen die op de kranen zitten vinden dat soms wel een beetje gek, maar ze zijn altijd zo aardig en behulpzaam."

"Niet alles wat ik maak is leuk, maar dat gooi ik dan weg. Je moet wel kritisch blijven en het moet technisch goed zijn vind ik. Als iets gelukt is denk ik: yes, leuk! En dan ga ik weer door met iets anders. Ik kan eigenlijk overal afstand van doen, behalve misschien van de kerstgroep. Daarvoor kreeg ik ieder jaar een zelfgemaakt beeldje van een vriendin, dus dat is wel heel erg leuk."

Kijk voor meer informatie op: www.www.addymeewisse.nl.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant