Afscheid van een atypische dominee

Pijnacker - Na zeven jaar verbonden geweest te zijn aan de Pijnackerse Ontmoetingskerk heeft Ds. Cor Baljeu in het weekend van 22 en 23 september afscheid genomen van deze PKN- gemeente om zijn leven als gemeentepredikant in Zwolle te gaan vervolgen.

Na psychiatrisch verpleegkundige en godsdienstleraar op een scholengemeenschap geweest te zijn, werd hij na zijn 50ste dominee in deze PKN-kerk. Hij en zijn vrouw raakten snel ingeburgerd in het Pijnackerse leven. Naast zijn werk deed hij ook het een en ander in de sport en bij de Rotary. Zijn vrouw Sonja werd gemeenteraadslid voor het CDA. In zijn laatste weekend was er op zaterdag van 16.00 tot 21.00 voor hem een gevarieerd programma in de ontmoetingszaal van de kerk. Omringd door familie, vrienden en leden van de kerk genoot de dominee zichtbaar van dit alles. De middag stond in het teken van informele ontmoetingen. Een dominee heeft een bijzonder beroep en gaat veel intensieve contacten met mensen aan. Zo'n middag is dan ook een mooie afronding van een tijd waarin hij mensen in lief en leed nabij mocht zijn.

Om 18.00 uur werd door Cor en Sonja Baljeu een buffet geopend. Veel gemeenteleden hadden thuis hun best gedaan om allerlei smakelijke gerechten klaar te maken voor deze maaltijd. Daarna was er een programma waarin de betekenis van Cor Baljeu voor de Ontmoetingskerk en het Pijnackerse kerkelijke leven, veelal op humoristische wijze, werd geschilderd. Organist en pianist Hans Matser en zijn vrouw Janneke hadden een gedicht van Annie M.G. Schmidt over een dominee op wieltjes omgevormd tot een leuke rap. Ook was er een warme toespraak van collega-predikant Arien Treuren van de Dorpskerk, een lied van de leiding van de kinder- en jongerenkerk dat refereerde aan de neiging van de predikant om altijd veel coupletten van een lied te laten zingen. Het beamteam had in dit kader zelfs een samenvatting van de beruchte psalm 119 met 66 coupletten gemaakt door uit ieder couplet één woord te nemen. Zo waren drie nieuwe, enigszins merkwaardige coupletten ontstaan. René Hofman, van de leiding van het kidzkamp prees in woord en beeld de inzet van de dominee voor de begeleiding van het kidzkampteam. Zijn steekwoorden daarbij waren daarbij verrassend, improvisatievermogen, vasthoudendheid en originaliteit met een knipoog naar het bekende gezegde: beter goed gejat dan slecht verzonnen. Dat duidde op een bespreking van een beleidsstuk in de kerk met als inleiding een kleine conversatie met twee grote Bert en Erniepoppen van het kidzkamp.

De dominee kreeg ook een materieel teken van waardering en dankbaarheid van zijn gemeente: vier jonge bomen en een bollenpakket voor de tuin bij zijn nieuwe woning in Dalfsen en een dinerbon voor twee personen. Ook een aantal leden van de jongerenmuziekgroep zongen en musiceerden. Zij zongen onder andere een zegenlied dat zij zeven jaar geleden ook zongen bij de intrede van Cor Baljeu in de Ontmoetingskerk. Dit was een ontroerend moment voor de vertrekkende predikant. Tenslotte mocht hij zelf het woord voeren. Daarbij haalde hij een veelzeggende zinsnede uit een lied van de jongeren aan: tienduizend redenen voor dankbaarheid. De zondagmorgen daarna was er zo als te doen gebruikelijk een kerkdienst. Deze keer met gasten uit Zwolle voor een voorproefje. De kerk was zeer goed gevuld. Er werden niet teveel coupletten gezongen. De kinderen gaven elk een prachtige bloem en samen een vaas met onderin steentjes met hun namen erop. De dominee koesterde dierbare herinneringen rondom rouw- en trouwdiensten, doopdiensten, belijdenisdiensten, kloosterweekends, gesprekskringen en bijzondere contacten met Pijnackerse Christelijke basisscholen, waarbij veel persoonlijks werd gedeeld en waar in alle pluriformiteit altijd respect was voor de ander. Wel heel bijzonder waren daarbij de door hem geïntroduceerde gesprekken tussen de bovenbouwgroepen van de Ackerweide en Pijnackerse ouderen rondom hun oorlogsherinneringen.

Symbolisch mocht Cor Baljeu zichzelf aan het eind losmaken van de Ontmoetingskerkgemeente door zichzelf te bevrijden uit een ogenschijnlijk eenvoudige touwconstructie, waarmee hij vast zat aan één van de jongeren van de jongerenkerk. Hij deed echt zijn best zichzelf te bevrijden door het touw over zijn hoofd en onder zijn voeten door te halen. Dat hielp natuurlijk niet. Daarom heeft Tamar hem tenslotte maar geholpen. Zij kende de truc. Met twee prachtige zegenliederen en woorden van dank van de wijkkerkenraadsvoorzitter Hans van Leijenhorst, veel handen schudden en warme persoonlijke woorden kwam er een eind aan de zeven jaar Pijnacker van deze atypische, vriendelijke, goedlachse, nooit gelijkhebberige, rechtdoorzee- dominee.