Sommige mensen worden te oud

Op onze redactie is alles bespreekbaar. Ook de dood. Ondanks het feit dat onze krant wekelijks vol leven zit, trekt de pagina met familieberichten toch altijd extra aandacht. Elke keer hoop je dat er geen bekende tussen zit, want dat is op de een of andere manier minder erg. Gek eigenlijk.

Sommige mensen worden te oud, dat was zo'n beetje de insteek van de discussie.

Na een mooi leven je laatste jaren slijten op een gesloten afdeling van een verzorgingstehuis. Geen schim meer zijn van wie je ooit was. Niemand meer herkennen en de constante drang om te vluchten, maar niet weten waar naartoe.

Dat wil niemand.

Dan kun je beter dood zijn.

De keuze om zelf op een humane manier je levenseinde te bepalen is momenteel een heel gedoe. En dan heb je nog politici als Kees van der Staaij van de SGP die wet- en regelgeving dwarsbomen. Prima als Kees in zijn incontinentieluier in een kamer van twee bij drie wil lijden tot de hemelpoort opent, maar laat anderen dat lekker zelf bepalen.

Op de redactievloer werd ondertussen druk gediscussieerd. Wat als er vanaf vandaag bij Albert Heijn een zelfmoordpil te koop zou zijn? Hoeveel mensen zouden daar dan gebruik van maken?

Ik ken echt niemand die dat zou doen, zei mijn collega. Maar iemand met een sluimerende depressie? Dat zijn er meer dan je denkt! Of iemand met liefdesverdriet? En alle weldenkenden in een verzorgingsflat met een gitzwart toekomstperspectief?

Wat als je een zelfmoordpil kunt kopen bij de Albert Heijn?

En vragen ze dan nog of je zegeltjes wilt?

Proost!

Op het leven!

Martijn Mastenbroek