Columnpie!

Pijnacker - Een onzer redacteuren zet zo af en toe wat van haar persoonlijke belevenissen op papier. Deze willen we jullie absoluut niet onthouden! Zon, zee en onzin luidt de titel!

Vrijheid, blijheid. Dat is altijd het eerste waar ik aan denk als ik op vakantie ga. Niks moeten, alles mag. Weer eens bijkletsen met manlief en de kinderen. Het valt me altijd pas in de vakantie op dat ze hard groeien. Blijkbaar is je referentiekader de vakantie van het jaar daarvoor en dan hebben ze toch verbazend veel bijgeleerd. Kortom elk jaar wordt het makkelijker en leuker om een paar weken onbezorgd te genieten. De kleinste dingen maken je dag compleet.

Zo vind ik het heerlijk om na een dag zonnebaden en zwemmen uitgebreid te douchen. Heerlijk dat zand weg te spoelen en de ingebrande zon op je huid te voelen. Het lekkerste is als het water net ietsepietsie te heet aanvoelt zodat je weet dat je optimaal van de zon genoten hebt, maar net niet verbrand bent. Zo stond ik in ons campingchaletbadkamertje onder de douche van dit moment te genieten toen manlief met videocamera de badkamer betrad, al filmend. Ik zie u bij wijze van spreken al schrikken, maar ik deed dat niet. De douchecabine was namelijk met ondoorzichtig folie afgeplakt, precies boven de knie tot aan de hals. Niets te zien en dus niets aan de hand. Ik besloot voor de olijke noot te zorgen en zette vrolijk een liedje in. Dit zou thuis weer schelen in de montage.

Nou heb ik vele kwaliteiten, maar zingen is daar niet ??n van. Maar ik vind het zeker niet erg om af en toe eens heerlijk de familie te laten schaterlachen met mezelf als lijdend voorwerp, dus zette het liedje, verre van de juiste toonsoort, vol kracht in. Om de video nog meer op te smukken deed ik ook nog eens een koddig dansje, wetende dat de kinderen later bij het zien van deze beelden zich beschamend af zouden keren van het scherm. ?Wacht maar tot ik jullie babyfilmpjes aan de toekomstige vriendinnetjes laat zien?, dacht ik met pretoogjes en liet het volume van mijn stem tot krakende hoogtes stijgen. Ik had het enorm leuk met mezelf en hoorde manlief zachtjes grinniken, hij had mijn snode plannen om de kindjes te grazen te nemen vermoedelijk door en filmde dat het een lieve lust was.

Na twee zalige weken keerde het gezin weer huiswaarts, alwaar naar goed gebruik de schoonouders ons met open armen verwelkomden. Na een donkerbruine volkoren boterham met kaas, een bakje tomatensoep en een heerlijk kopje koffie ploften we op de bank om de geweldige vakantiefilm te gaan bekijken. Ik zat me te verkneukelen. Dit werd een hoogtepunt. Bij de bewuste sc?ne aangeland zette manlief het geluid wat harder en zei: ?dit wordt lachen?, en gaf mij een vette knipoog die ik met een stralende lach beantwoordde. Ik hoorde mezelf keihard en vooral heel vals zingen en schuddebuikend zag ik dat de camera naar de douche draaide. Toen ontdekte ik dat de afgeplakte douchewand allesbehalve ondoorzichtig was. Ik zag met afgrijzen hoe ik mijn zogenaamde wulpse dansje inzette en zag de verbijstering op het gezicht van mijn schoonvader. Ik kreeg gelijk. De kinderen hebben nog nooit zo?n leuke avond gehad en hebben al hun vriendjes voor aanstaande woensdagmiddag uitgenodigd voor een filmmiddag. Fijne vakantie allemaal en pas op voor betrouwbaar lijkende cameramannen in de badkamer.

Manuela Bijl