Column: Rekenen

Det weet wat er leeft in ons dorp. Deze Pijnackerse neemt geen blad voor haar mond en beschrijft het wel en wee al enige jaren in haar column op Telstar Online.

Hoewel we het als klein landje niet slecht doen in de Olympische medaillespiegel, schijnt de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs al sinds een jaar of tien te dalen. We willen als land graag tot de internationale top-5 te gaan behoren, maar Nederland is nu zelfs uit de top-10 weggezakt. Het Centraal Planbureau (een groep mensen die dol is op cijfers en rekenen) heeft berekend welke prijs Nederland daarvoor gaat betalen. De slechtere resultaten in het wiskundeonderwijs bijvoorbeeld, kosten ons in de toekomst minstens 6 miljard euro per jaar.

De gebrekkige onderwijsprestaties gaan ook werkgelegenheid kosten, want nieuwe uitvindingen zullen tot ontwikkeling komen in andere landen dan Nederland. We doen het slechter dan Duitsland, Polen, Italië, de VS en Zwitserland. Die hebben sinds het begin van deze eeuw hun onderwijsprestaties alleen maar verbeterd. Geldgebrek of crisis zijn niet de oorzaak van de tegenvallende prestaties op scholen. Volgens het CPB is de kwaliteit van onderwijzers afgenomen, is er te weinig aandacht voor wiskunde.

Dat is natuurlijk aardig onderzocht door het CPB, maar de doorsnee ouder die zijn kind naar de basisschool laat gaan heeft zich in de afgelopen jaren regelmatig verbaasd over het grote aantal ‘rekenmethodes’ die in enkele jaren de revue passeerden. Wanneer je meemaakt dat een basisschool leerling vanaf groep 4 t/m groep 8 minstens 3 verschillende manieren van rekenen krijgt voorgeschoteld, dan begrijp je dat in het voortgezet onderwijs plotseling ook aandacht aan hoofdrekenen wordt gegeven, naast het wiskundeonderwijs. Dat moet wel, omdat het grootste deel van die ‘lichting’ basisscholieren het hoofdrekenen nog steeds niet onder de knie heeft. En heel langzaam zie je nu het rekenonderwijs toch weer terugkeren naar de retro ‘stampmethode’.

Volwassenen die nog met deze ouderwetse methode hebben leren rekenen, zijn er echt heel goed in. Dat blijkt wel uit de kwaliteit van het goochelen met cijfers, ook in het buitenland. Zo heeft de Federal Reserve in Amerika heel stilletjes voor Sinterklaas gespeeld door onvoorstelbaar gigantische sommen geld (12.300 miljard dollar) in de vorm van rentevrije leningen uit te delen aan een select groepje banken en enkele grote corporaties. Dit in een tijd waarin kleine bedrijven en consumenten geen cent konden lenen om het hoofd boven water te houden. Maar in Europa kunnen we er ook wat van. De gewone man in Griekenland, Spanje en Italië heeft moeite om rond te komen, maar de banken schuiven onderling met kapitalen om elkaar overeind te houden. De miljarden steun die door andere landen gegeven worden aan noodlijdende landen, gaan hoofdzakelijk naar de banken, niet naar Dimitri of Jose-met-de-pet.

In ons eigen Nederland zie je ook nog wel mensen die veel met cijfers doen. Minister Leers bijvoorbeeld, die de Tweede Kamer voorschotelde dat er in de tweede helft van 2011 maar liefst 3240 ‘asielzoekers’ gedwongen uit Nederland zijn vertrokken. Uiteindelijk blijkt slechts een kwart van dat aantal daadwerkelijk asielzoeker te zijn die naar het land van herkomst is teruggestuurd. Hoezo vertrouwen in de politiek? Dit is echt een knap staaltje goochelen en gewoon bar slecht rekenen. Tegelijkertijd!

Det.