Kassenbouwer Willem van Dorssen zet er een punt achter

Willem van Dorssen is pas 73 en voelt zich nog gezond en energiek genoeg om van alles te ondernemen, maar toch vindt de Apeldoorner het na 36 jaar mooi geweest in de kassenbouw. Sinds begin dit jaar is hij geen medefirmant meer van Kassenbouwbedrijf Van Dorssen & Frensch. Niettemin bouwt hij nog wel steeds een beetje af en geeft hij her en der nog advies. Op vrijdagmiddag 15 oktober is er een afscheidsreceptie voor Willem bij Grand Café 1837 in Nootdorp. Het zal best druk worden in De Boerenstal van deze uitspanning.

Willem van Dorssen was van oorsprong commercieel werkzaam in de autobranche. Zijn vader had een expertisebedrijf voor het beoordelen van schades en dergelijke. Pa Van Dorssen was technisch onderlegd en zoon Willem meer commercieel. Na een aantal jaren in deze branche vond Willem het toch wat leeg en saai worden.

Hij kreeg de aanbieding om bij een bank te gaan werken, waar hij zich vooral op de autosector richtte. Hij werd zelfs kantoordirecteur. “Toen ik op mijn 37ste een brief kreeg waar in stond wat ik op mijn 55ste zou gaan verdienen, heb ik na goed overleg met mijn vrouw Pieta besloten om er een punt achter te zetten. Ik wilde meer dynamiek en reuring in mijn werk.”

Dat kreeg Willem toen hij in de kassenbouw verzeild raakte. Hij werd de buitenlandman bij Kombi Kassen, het toenmalige kassenbouwbedrijf van de familie Verbakel. Toen dat ter ziele ging, kwam Willem in dienst bij opvolger Entex en toen ook dat ophield te bestaan, werd het Greentex, het bedrijf van Jan Verbakel. Vanuit dat bedrijf hebben Willem van Dorssen en Ton Frensch zich rond de eeuwwisseling verzelfstandigd onder de naam Van Dorssen & Frensch.

Willem: “Ik zal niet snel vergeten dat Ton voor het werk op weg was naar Wenen en dat we de halve nacht met elkaar aan de lijn hebben gezeten. Hij in de auto en ik thuis. Aan het eind van de nacht was duidelijk dat we samen zelfstandig verder zouden gaan en daar hebben we allebei nooit een seconde spijt van gekregen. Ook al hadden we bij de start eigenlijk te weinig vermogen, we hebben het toch gedaan en er groeide een geweldige onderneming met schitterende projecten en ieder jaar een omzet van tussen de twee en de vier miljoen euro. En dat met twee eigenaren en een calculator. Het succes van ons bedrijf was de prima mix van het technisch inzicht en de know how van Ton en mijn commerciële inbreng. We hebben altijd eerlijk zaken gedaan en geleverd wat we beloofden. Onze insteek was A-kwaliteit leveren qua materiaal, qua mensen en qua eindresultaat. We hebben altijd gewerkt met uitstekende vaste onderaannemers voor de uitvoering, zoals Gerrit van Schie.”

Een Staatsproject in Zwitserland.

Van Dorssen & Frensch heeft natuurlijk ook in Nederland heel wat projecten gerealiseerd. Toch lag de nadruk doorgaans op het buitenland, met name richting Midden-Europa: Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland heel veel, maar ook landen als Slowakije, Polen en Rusland.

“We waren niet gericht op de megaprojecten maar meer op het fijnere en kleinere werk. Projecten tot ongeveer twee hectare glas hebben we heel veel gedaan. Dat is in Nederland niet groot maar in landen als Zwitserland wel. Daar willen ze A-kwaliteit en dan zijn ze bij ons aan het goede adres. Wij willen een perfecte kas neerzetten en ook in de uitvoering alles volgens afspraak doen en het project bijtijds opleveren.”

Voor zijn compagnon Ton Frensch heeft Willem van Dorssen louter lof. “Toen we met elkaar in zee gingen, sprak Ton geen woord Duits. Maar na een aantal jaren schreef hij zelfs brieven in het Duits. Echt heel sterk. Zijn technisch vernuft is onovertroffen. Zelfs TNO vroeg hem om advies, terwijl het doorgaans andersom is. We konden in Zwitserland een keer een Staatsproject doen, maar dat was alleen weggelegd voor Zwitserse bedrijven. Om het project ons te gunnen, hebben we toen tijdelijk de Zwitserse identiteit gekregen.”

Ton en Willem hebben ruim 22 jaar lang heel veel bijzondere projecten gedaan en heel veel werk verzet. Ze hebben samen naar schatting een miljoen kilometer in de auto naast elkaar gezeten. Als het heel druk was, vlogen ze ook naar landen als Zwitserland. Wat groeide was: ongekend wederzijds vertrouwen, een prachtige samenwerking en ook vriendschap. “We kregen nog net geen relatie, terwijl het per jaar zeker 12.000 euro gescheeld zou hebben, als we een hotelkamer gedeeld zouden hebben.”

Het mooie is ook dat Willem en Ton nooit vergaten te leven en te genieten temidden van het drukke werk. Na een dag hard buffelen volgde er altijd een heerlijke maaltijd met een goed glas wijn in een toptent.

Dat leuk leven en goed werken hand in hand kunnen gaan, blijkt wel als we Willem vragen naar zijn meest bijzondere project. Dat zijn er heel veel geweest. Eigenlijk was ieder project op zijn eigen wijze bijzonder. Maar heel bijzonder was een kassenbouwproject van twee hectare in Slowakije.

Willem: “Ik zat ’s avonds in een hotel aan de bar nog een drankje te doen, toen drie kerels ontzettende lol hadden met elkaar. Ik knoopte het gesprek met ze aan en wat bleek: ze hadden net een deal gemaakt, waarbij ze vijftig jaar lang de rechten hadden van een warmwaterbron met op twee kilometer diepte water van 61 graden. Ze wilden die bron gebruiken voor thermale zwembaden, waarbij het water 39 graden moest zijn. Ik vroeg ze wat ze met de rest van de warmte gingen doen. Daar hadden ze nog geen plan voor. Toen heb ik ze gesuggereerd om een kas van twee hectare te realiseren en de restenergie te benutten voor tuinbouw in die kas. Het had veel voeten in de aarde, maar het is uiteindelijk doorgegaan en de aardwarmte die ze niet nodig hebben voor de zwembaden, wordt nu benut in het tuinbouwbedrijf.”

En zo is Willem van Dorssen altijd op zoek geweest naar nieuwe mogelijkheden. En omdat ze het altijd goed deden, kwam van het een het ander. Failliet gaan is in de kassenbouwwereld soms de gewoonste zaak van de wereld – Ton en Willem hebben het van dichtbij mogen of moeten meemaken - maar met Van Dorssen & Frensch is het altijd goed blijven gaan. Eén keer, in 2008, hadden ze het even moeilijk omdat de ‘verwarmingsman’ de benen nam, met achterlating van veel ellende. “We hebben onze leveranciers toen gevraagd om één keer niet binnen veertien dagen maar pas na negentig dagen betaald te worden. Ze gingen daarmee akkoord en na die negentig dagen hadden we het lek weer boven. Verder hebben we onze leveranciers en onderaannemers altijd meteen dat betaald waar ze recht op hadden. Daarmee bouw je een goede band op met elkaar en ga je met z’n allen voor een topprestatie.”

Willem van Dorssen kijkt met heel veel vreugde terug op 36 jaar kassenbouw, zeker op de laatste ruim twintig jaar toen hij als zelfstandig ondernemer actief was, samen met maat Ton Frensch. Op z’n 73ste is het mooi geweest. Actief blijft hij: samen met een aantal maten heeft hij een stichting opgericht die autoralleys organiseert voor goede doelen. Pinguïns on tour heet die stichting. Met de opbrengsten worden organisaties gesteund die zich in en rond Apeldoorn inzetten voor mensen die het wat minder hebben getroffen in het leven. Verder gaat Willem met echtgenote Pieta regelmatig op reis. Ze zijn net terug uit Italië. Gezien corona laten ze het vliegtuig even voor wat het is, maar met een mooie cabrio door Italië toeren is ook leuk…

Marcel Frensch in de zaak
De opvolger van Willem van Dorssen bij Van Dorssen & Frensch is Marcel Frensch, zoon van Ton en zijn vrouw Truus. Marcel ontpopt zich als een talentvolle jonge ondernemer. Heeft veertien jaar bij Siemens gewerkt als IT-man. Binnen Van Dorssen & Frensch ontwikkelt hij zich op diverse terreinen heel snel. Alles wat met IT en software te maken heeft, is voor Marcel gesneden koek. Hij houdt zich bezig met autocadtekenen en het calculeren leert hij van Peter Vieveen. Hij bereidt offertes voor en neemt veel uitvoerend werk over van pa Ton die een deel van het commerciële werk van Willem is gaan doen. Duits leert Marcel met dezelfde snelheid als destijds zijn vader Ton. Aldus Willem!

Hans mee naar Rusland
Voor Willem van Dorssen was de menselijke maat altijd heel belangrijk. Pijnackernaar Jos Termorshuizen runde een tuinbouwproject in Rusland maar zat er even een beetje doorheen. Wat deed Willem: toen hij het project bezocht, had hij de broer van Jos, Hans, bij zich. “De emotie die loskwam bij die broers, toen ze elkaar zagen – Jos wist nergens van – zal ik nooit van mijn leven vergeten. Dat zijn de mooie dingen! En vervolgens had Jos ook meteen de spirit weer om zijn werk goed te doen.”