De Zegwaardlocatie

In de tweede week van februari is de Zegwaardlocatie in Pijnacker op de schop gegaan. De vegetatie die er stond is verwijderd om plaats te maken voor woningbouw.

De Zegwaardlocatie ligt tussen het spoor en de wijk Akkerlanden. Het terrein was begroeid met bomen, struiken, riet en veel andere planten. De grotere bomen groeiden vroeger rond de boerderij van boer Zegwaard. Het land van deze boer lag aan de overkant van het spoor, op de plek waar nu de wijk Keijzershof ligt. Daar graasden zo’n twintig jaar geleden nog zijn koeien. Op de plek van de boerderij had men kantoren gepland. Omdat daar geen interesse voor was heeft de gemeente van de bouw afgezien.

Persoonlijk vind ik het heel spijtig dat de weelderige vegetatie op de Zegwaardlocatie verloren is gegaan. In de omgeving van Pijnacker worden zulke ruige natuurgebiedjes steeds zeldzamer. Wat zou Michel Barende, voormalig ecoloog van de gemeente, ervan vinden? Op 10 februari komt hij op bezoek om erover te praten. Michel: “Ik vind het ook doodzonde dat de vegetatie op de Zegwaardlocatie verloren is gegaan, maar dat is van tevoren zo afgesproken. Een jaar of tien geleden las ik het rapport ‘Tijdelijke natuur, permanente winst’ en dat vond ik inspirerend. Regelmatig ligt grond een aantal jaren braak. Je kunt zo’n terrein egaliseren en inzaaien met gras, maar je kunt ook de natuur zijn gang laten gaan. Dan krijgen wilde planten- en diersoorten de kans om zich daar voort te planten. Van daaruit kunnen deze planten en dieren nieuwe locaties koloniseren.” 

Wat Michel vertelt roept gemengde gevoelens bij me op. Waarom zou je de natuur zijn gang laten gaan om daarna alles wat zich heeft ontwikkeld te verwoesten? Alsof je jaren werkt aan een kunstwerk, dat daarna in enkele ogenblikken wordt vernietigd. Maar ik moet ook denken aan de fitissen die de afgelopen jaren hebben gebroed op de Zegwaardlocatie. Deze vogels nestelen op de grond tussen jong struweel. Als ze terugkomen uit hun overwinteringsgebied moeten ze op zoek naar een nieuwe locatie om te broeden. Dat doen ze echter sowieso al elk jaar, want jong struweel veroudert nu eenmaal. Natuur is voortdurend in verandering. Michel: “Het was een heel gedoe om dit soort tijdelijke natuur te realiseren. Van tevoren moesten we ontheffingen aanvragen voor alle diersoorten en plantensoorten die zich in de tussentijd zouden kunnen vestigen. Zo hoeven er geen compenserende maatregelen te worden getroffen als deze soorten opduiken. Voorgenomen bouwactiviteiten kunnen dan zonder vertraging plaatsvinden.”

Caroline