Gedicht Wil Smithuis
Algemeen 554 keer gelezenWil Smithuis heeft weer een nieuw gedicht geschreven. Wil je Wil eens bedanken voor haar mooie stukjes? Stuur gerust een mailtje met een lief woord naar: Wil.Smithuis@kabelfoon.nl
Als je ziek bent en alleen
en tijd hebt om na te denken
Vraag je je af waar moet dat heen
want niemand wil je aandacht schenken
Dan pas zie je hoe mensen zijn
Alleen het eigen ik dat telt
Liefde geldt niet en is niet fijn
Helaas en egoïstisch ingesteld
Maar komen er beroerde tijden
Voelen ze zich ineens alleen
Nu laten ze elkaar nog lijden
Straks klagen ze steen en been
Je woont in een leuke straat,
Maar je buren zie je niet
Als het hen maar makkelijk gaat
Ja dat doet mij best verdriet
In een flat of gewoon huisje
Kijken we niet naar elkaar om
Iedereen draagt hier zijn kruisje
Waarom zijn wij toch zo dom
Het is nu tijd het tij te keren
Weer om te kijken naar elkaar
Je voor elkaar te interesseren
Eenzame mensen zijn in gevaar
Als wij weer om elkaar gaan geven
zonder oorlog en zonder pijn
weer met uw naaste samen te leven
Dan pas zal er vrede op aarde zijn.
Trouwens, oudejaarsavond
en het is geen grap
Maar voor Wil was er
geen oliebol en appelflap
Wil Smithuis, 2020