Danick Snelder groots gehuldigd

Een enorm feest vrijdag 20 december in de kantine van Oliveo Handbal in Keijzershof, bij het scholen- en sportcomplex Het Nest. Danick Snelder werd gehuldigd, omdat ze vijf dagen eerder met het Nederlands vrouwenhandbalteam wereldkampioen werd. Danick ontving de Sportpenning van de gemeente Pijnacker-Nootdorp en de tribune in de sporthal draagt vanaf heden haar naam.

Nederland won na een bloedstollende finale in de laatste seconden met 31-30 van Spanje. De meiden waren door het dolle heen en bleven de hele avond en nacht springen en feestvieren in het verre Japan. Na terugkomst in Nederland ging het feest gewoon door. Intussen is het team vorige week uitgeroepen tot de sportploeg van het jaar. Ze lieten daarbij onder meer de voetballers van Ajax achter zich. Het was voor het eerst in de historie dat een Nederlands team bij het handballen de wereldtitel behaalde. In 2015 werd Nederland tweede en in 2017 derde.

Danick Snelder vertelde tegen Mister Oliveo Handbal Piet van Adrichem dat ‘het besef’ zelfs na ruim vijf dagen er nog steeds niet helemaal is. Terwijl het intussen toch echt wel heel duidelijk waar is. Overal waar de handbalsters komen, staat de boel op zijn kop. Vrijdagavond bij Oliveo Handbal in een bomvolle feestende kantine en zondag bijvoorbeeld bij voetbalclub Ajax, waar de meiden aanwezig waren als eregasten.

Danick Snelder zou een dag of vijf in Nederland zijn voordat ze weer terugkeert naar Hongarije waar ze sinds enkele jaren speelt als professioneel handbalster. Natuurlijk wilde ze ook wat rust na de hectiek van het WK, maar een huldiging bij de club waar ze op haar vijfde jaar met handballen begon, was eigenlijk onontkoombaar.

Meester Piet
En dat heeft ze geweten. Na een mooi interview bij de bar met Meester Piet – Danick zat op debasisschool waar Piet directeur van was, de Johannesschool – trad de burgemeester binnen met sportwethouder Peter Hennevanger om aan Danick de Sportpenning van de gemeente Pijnacker-Nootdorp uit te reiken.

Het was allemaal haastwerk geworden. Pas een dag van tevoren was er groen licht voor de huldiging. De penning met daarop de namen van Danick Albertina Snelder moest vanuit ergens in het land – via DHL - naar het gemeentehuis van Pijnacker-Nootdorp komen. Dat was bijna net zo kantje boord als de afloop van de finalewedstrijd zondag. De vreugde is altijd des te groter als iets toch nog net lukt.

Voordat Danick de Sportpenning ontving – die onderscheiding wordt overigens maar zelden uitgereikt en is dus best bijzonder – kreeg ze van de nieuwe voorzitter van Oliveo Handbal, Anita Zuidinga, een bordje met de tekst ‘Danick Snelder Tribune’.Dat bordje komt in de sporthal aan de tribune te hangen. Danick was er heel verguld mee. “Als ik in Pijnacker ben, kom ik nog wel eens kijken bij de club, maar vanaf nu ben ik er via het bordje ook bij als ik er niet ben.”

Vijfde 
Danick is op haar vijfde gaan handballen omdat haar moeder Ine Fransen ook handbalde. Ze speelde vanaf haar zesde wedstrijden. Ze heeft een jaar of tien bij Oliveo Handbal gespeeld. Eerst bij de Mini’s. Daar zitten jongens en meisjes nog bij elkaar. Dat vond ze heel gezellig. Het mooie van handballen vond en vindt Danick dat het een teamsport is: met elkaar op pad, met elkaar winnen of verliezen, in de kleedkamer lol maken, enzovoort. Ze heeft handbal altijd een heel gezellige sport gevonden en Oliveo Handbal een heel gezellige club.

“We hebben van alles ondernomen en ook wel kattenkwaad uitgehaald”, aldus Danick die groot geworden is op het oude complex aan de Monnikenweg. De binnenwedstrijden waren in de luchthal. Ze genoot het meest van de buitenwedstrijden, lekker in het zonnetje of in de regen. Het maakte haar niet uit! Tijdens de trainingen en de wedstrijden was Danick ondanks de gezelligheid altijd heel serieus. Haar moeder Ine vertelde vrijdag dat tomeloze inzet en toewijding de allersterkste eigenschappen zijn van Danick, die altijd alles geeft en nooit opgeeft.

Van hel naar hemel 
In de finale van het WK heeft ze 58 van de zestig minuten gespeeld. “Na tien minuten in de tweede helft kon ik eigenlijk niet meer, maar ik moest toch door. Het was heel zwaar en des te mooier is het, als je dan uiteindelijk wordt beloond met zo’n titel. We kwamen van de hel in de hemel terwijl het ook andersom had kunnen zijn.”

Nederland ging met een ander uitgangspunt dan bij eerdere finales deze finale in. Na een ook al bloedstollende halve finale tegen Rusland, hadden ze Noorwegen verwacht maar het werd Spanje en daarmee was Nederland meteen favoriet. De meiden wilden zo graag winnen omdat ze al vier keer er net naast zaten bij een EK of WK. De vierde plaats bij de Olympische Spelen in Rio was ook behoorlijk zuur.

Uiteindelijk is het na diverse net-niet-finales gelukt om de beste van de wereld te zijn. Dat zijn van die momenten in een sportloopbaan die de sporter zelf niet vergeet en al die anderen ook niet. Heel veel fans kregen een ‘halve hartverzakking’ toen Nederland een voorsprong van vier punten weggaf, zodat het bijna helemaal mis ging.

Ups en downs 
Het hele toernooi was er voor Nederland een van ups en downs. De eerste wedstrijd ging verloren en toen zijn meteen na een goed gesprek tussen de coach en de spelers diverse tactische aanpassingen gedaan, waarna het vertrouwen terugkeerde. Na een schitterende zege in de poule op Noorwegen volgden ineens weer twee nederlagen; tegen Duitsland en Denemarken. Door een zege op Korea werd de halve finale toch nog veiliggesteld. Daarin werd Rusland net verslagen en toen volgde dus de finale tegen Spanje. De rest is geschiedenis.

Danick Snelder heeft met de wereldtitel de top van de een na hoogste handbalberg bereikt. Alleen de Olympus van Tokio 2020 is nog iets hoger. Goud bij de Olympische Spelen. Dat is het volgende doel. Plaatsing werd door de wereldtitel meteen een feit.

Oliveo Danick vertelde in antwoord op vragen van Oliveo-jeugdleden hoe ze zich als handbalster heeft ontwikkeld. Eerst door tien jaar heel hard en fanatiek te trainen en te spelen bij Oliveo. Daarna door zich bij topclub Hellas in Den Haag verder te ontwikkelen. Ook volgde ze de Handbalacademiein Papendal. Daar was het twee keer per dag trainen en heel goed luisteren naar je ‘handbalbody’ en die vervolgens zo goed mogelijk ontwikkelen. Vanuit Jong Oranje stroomde Danick door naar het grote Nederlands elftal waarvoor ze meer dan 150 wedstrijden heeft gespeeld. “Het exacte aantal weet ik niet maar na vijftig wedstrijden krijg je een ring en na elke volgende vijftig wedstrijden een steentje. Ik heb een ring en al twee steentjes.”

Danick hoopt nog een aantal jaren op het hoogste niveau mee te kunnen. Een jaar geleden hing haar handballeven even aan een zijden draadje. Ze had een zware hernia die met een geslaagde operatie werd behandeld. Ze miste het EK maar ging keihard revalideren om terug te komen op het oude niveau. Dat was eerst best lastig maar intussen is ze er weer helemaal. Dat heeft het WK wel bewezen.

Duits en Hongaars 
Na zes jaar in de hoogste Duitse divisie speelt ze nu alweer een tijdje bij de kampioen van Hongarije. Ze sprak eerst voor haar overgang naar Thüringen geen Duits en in Hongarije sprak de coach geen Engels. Met het Duits kwam het goed en met het Hongaars ook. Het is een beetje top-down in een land als Hongarije maar intussen overlegt de coach met Danick over het een en ander.

Weer optimaal presteren in Hongarije is het eerste doel maar al snel gaat het Nederlands team toewerken naar de Olympische Spelen van Seoel. Als aanvoerder speelt Danick daarbij een centrale rol. Ze neemt haar verantwoordelijkheid maar zeis wel blij dat andere speelsters, zoals schutter Estevana Polman en keeper Tess Wester, vooral bij het grote publiek in de spotlights staan. Zelf heeft Danick daar niet zo veel behoefte aan.

Zo’n huldiging is leuk en ze maakte er echt zelf ook een feestje van door met iedereen op de foto te gaan en door handtekeningen uit te delen tot en met, maar liefst concentreert ze zich op het echte handbalwerk. Samen trainen, plezier maken, wedstrijden spelen en dan alles geven wat er in zit.

Danick hoopt nog een aantal jaren op topniveau te spelen. En tussen de bedrijven door zal ze af en toe weer eens terugkeren bij de club waar het allemaal begon en op haar eigen Danick Snelder Tribune kijken naar de verrichtingen van Oliveo, waar van haar generatie alleen Anique van de Coevering nog actief is...