Hemelse ervaring
De afgelopen dagen was ik even ondergedoken, ver weg van het nieuws van alledag, ofwel ik was op retraite naar het Klooster van de benedictijnen in Chevetogne in de Belgische Ardennen. We kennen in onze regio nog steeds een aantal kloosters en abdijen waar mensen op het ritme van de tijd, het gebed en de arbeid leven. Veel van deze kloosters en abdijen hebben gastenverblijven. Hier kan een ieder die dat wil een paar dagen meeleven met de monniken. Meeleven op het ritme van de tijd en het gebed samen met de monniken en de gasten uit het gastenverblijf. Een grote diversiteit aan mensen kom je tegen, van katholieken en protestanten, mensen van de verschillende religies tot zoekers en twijfelaars. Wat zoeken deze mensen en ik dan toch in een klooster? Het is een mogelijkheid om even afstand te nemen van de dagelijkse volle agenda. Een tijd van onthaasting helpt je om je (weer) bewust te worden van wie je bent en van Gods liefdevolle aanwezigheid in je eigen leven. Het verlangen naar rust en stilte is groeiende. Steeds meer mensen hebben behoefte stil te staan bij wat hun beweegt, zich te bezinnen op wat er gebeurd is in hun leven, wat ze meegemaakt hebben. Of willen juist even stil te staan en zich voorbereiden op een nieuwe fase in hun leven. Een retraite gaat uit van de helende kracht van stilte en inkeer, en delen met elkaar. In een retraite kun je je oefenen in de overgave aan wat er is. Door de overgave aan de stilte, maar ook tijdens de vieringen, kan er ruimte komen voor je diepste verlangens, voor contact met je inspiratiebronnen, voor nieuwe energie. Kunnen er antwoorden komen op vragen, of juist een zijn met wat er is in jou leven. Het bijzondere aan Chevetogne is dat het een oecumenische inslag heeft. In deze ene gemeenschap volgen je de vieringen in de twee ritussen: de Latijnse, geschoeid op de Katholieke leest en de Byzantijnse, gebaseerd op de oosters-orthodoxe leest. We wonen de vieringen bij vanaf de Lauden om zes uur in de morgen bij het komende licht en sluiten de dag af met de Vigilie bij het wijkende licht. Wij worden als het ware een beetje opgetild naar de hemel. Woorden zijn niet voldoende en schieten te kort om de ervaringen te beschrijven, een enkel poging. Het is vooral de meerstemmige muziek in de Byzantijnse kerk met de uitstekende akoestiek klonk als rechtstreeks uit de hemel. Ik werd daardoor naar een andere dimensie meegenomen. De diensten duurden soms wel 2 a 3 uur maar je kan gewoon de kerk in- en uitlopen. De stemmen, het lichaam als instrument, samenklinken. De lofzang van God. Je wordt vervoerd. Ook de Latijnse mis was diep en intens, zo anders, maar met dezelfde eerbied en dienst. Goed gezelschap, prachtige omgeving, warm welkom, lekker eten en drinken, alles droeg bij aan een prachtige retraite.
Dick Vrijburg, Diaken.